Saturday, August 25, 2012
నేను చూసాను నిజంగా_
ఆకలితో అల్లాడి మర్రిచెట్టు క్రింద మరణించిన ముసలివాణ్ణి.
నేను చూసాను నీరంధ్ర వర్షాన
వంతెన క్రింద నిండు చూలాలు ప్రసవించి మూర్చిల్లిన దృశ్యాన్ని.
నేను చూసాను నిజంగా_
తల్లి లేక తండ్రి లేక ఏడుస్తూ
మోజేతులతో కన్నులు తుడుచుకుంటూ
మురికి కాల్వ ప్రక్కనే నిద్రించిన మూడేళ్ళ పసివాన్ని.
నేను చూసాను నిజంగా_
మూర్తిభవత్ దైన్యాన్ని, హ
ైన్యాన్ని........
నాకు శాంతి కలగదింక నేస్తం.
నేను నిగర్వినైనాను.
ఈ ఆర్తి ఏ సౌధాంతరాలకు పయనించగలదు ?
ఏ భగవంతునికి నివేదించుకోగలదు ??
వద్దు....ఇక నన్ను నిర్భంధించకు నేస్తం.
ఈ రాత్రి
నేను పాడలేను. ఈ కృత్రిమ వేషాన్ని అభినయింపలేను..
- దేవరకొండ బాలగంగాధర తిలక్ (అమృతం కురిసిన రాత్రి )
పగళ్ళన్నీ పగిలిపోయీ,
నిశీధాలూ విశీర్ణిల్లీ,
మహాప్రళయం జగం నిండా
ప్రగల్భిస్తుంది!
నే నొకణ్ణీ ధాత్రినిండా
నిండిపోయీ-
నా కుహూరుత శీకరాలే
లోకమంతా జల్లులాడేను!
ఆ ముహూర్తా లాగమిస్తాయి
ఎండాకాలం మండినప్పుడు
గబ్బిలవలె
క్రాగిపోలేదా!
వానాకాలం ముసిరిరాగా
నిలివు నిలువున
నీరు కాలేదా?
శీతాకాలం కోతపెట్టగ
కొరడు కట్టీ,
ఆకలేసీ కేకలేశానే!
నే నొక్కణ్ణే
నిల్చిపోతే-
చండ్ర గాడ్పులు, వానమబ్బులు, మంచుసోనలు
భూమి మీదా
భగ్నమౌతాయి!
నింగినుండీ తొంగిచూసే
రంగు రంగుల చుక్కలన్నీ
రాలి, నెత్తురు క్రక్కుకుంటూ
పేలిపోతాయి!
- Sri Sri
Subscribe to:
Posts (Atom)